|
بعد از سال ۱۸۸۶ در نتیجه تحقیقات مندل معلوم شد، که موجودات زنده دارای فاکتورهای ارثی اند که به صورت مستقل بدون تغییر از یک نسل به نسل دیگری انتقال میابند. در این قسمت اولین گام توسط میشر Miescher برداشته شده بود، که در سال ۱۹۶۹ نو کلییک اسید Nucleic Acid را در هسته کشف نمود. در اوایل قرن بیستم توسط بویری Boveri و سوتن Sutton ثابت شد، که فاکتورهای ارثی یا جن ها بالای کروموزم ها موقعیت دارند.
در نتیجه تجارت مورگان معلوم شد که جن های مختلف بالای موقعیت های خاص کروموزم ها موقعیت داشته و توسط میوتیشن تغییر یافته میتوانند. در دهه ۱۹۱۰ میلادی علمای وراثت فهمیدند که موارد ارثی (جین ها) باید حد اقل دو خاصیت ذیل را دارا باشند:
اول: این موارد باید قابلیت جا بجا نمودن معلومات ارثی زیاد را در خود داشته باشند؛ زیرا اینها باعث به میان آمدن خواص زیاد میشوند.
دوم: اینها باید بتوانند، که خودشان تکثر کنند، تا معلومات را به نسل های آینده انتقال دهند.
تا آن وقت فکر میشد که شاید جن ها از پروتین ها به وجود آمده باشند؛ زیرا پروتین ها مالیکول های خیلی مغلق اند، که میتوانند به تمام ضروریات جن ها جواب بدهند.در سال ۱۹۴۴ میلادی ویری Avery و همکارانش بالای باکتریای سترپتوکوکوس تجارب اجرا نموده و به اثبات رسانیدند، که جین از نو کلییک اسید ساخته شده است.
این باکتری ها به دو دسته تقسیم شده اند، که یک قسم آن کپسول داشته و مریضی تولید میکنند، دسته دیگر نه کپسول دارند و نه مریضی تولید میکنند.
آنها وقتیکه دی ان ای (DNA) دسته باکتریای دارای کپسول را به باکتریای بدون کپسول انتقال دادند، در باکتریا تغییر به وجود آمده و به باکتریا تولید کننده مرض تبدیل شدند. وقتیکه این باکتری ها به موش ها پیچکاری گردید، باعث مرگ موش ها گردید. زمانیکه ساینس دانان مذکور، DNA باکتریای دارای کپسول را قبل از انتقال توسط Dnase که انزایم تجزیه کننده DNA است، تجزیه نمودند، باکتریا با خاصیت تولید کننده مرض را از دست داد. به این طریق ثابت گردید که DNA باعث خواص ارثی میگردد.
اما با وجود این کشف مهم سوال که مواد مذکور چطور ذخیره و به صورت مشابه دو چند میشود، بی جواب مانده بود. آخرین شک وقتی از بین رفت که در سال ۱۹۵۳ میلادی واتسون J.D.Watson و کریک F.C.Crick یک مدل DNA را ساختند. به کمک این مدل ساختمان DNA، چگونگی ذخیره مواد ارثی و تکثر مشابه آن معلوم گردید. در مقابل این کشف مهم ساینس دانان مذکور در سال ۱۹۶۲ میلادی به اخذ جایزه نوبل در بخش طب نایل گردیدند.
نظرات شما عزیزان:
<-PollName->
خبرنامه وب سایت:
آمار
وب سایت:
